“Dealcaptains”….laat me niet lachen!
In een recente uitgave van Advocatie las ik dat bij de overname van Accel Group door de Amerikaanse investeerder KRR bij één van de begeleidende advocatenkantoren “dealcaptains” naar voren waren geschoven. Ik vond de benaming “dealmakers” voor advocaten die werkzaam zijn in de overnamepraktijk al potsierlijk, maar het kan dus nog erger. Laten we eens kijken naar de praktijk.
In het merendeel van alle overnames is er geen advocaat betrokken bij een plan tot overname: dat wordt bedacht door aandeelhouders/directies, veelal in overleg met in-of externe accountants. In 9 van de 10 gevallen wordt pas een advocaat ingeschakeld als de uitgangspunten van een deal tussen koper en verkoper vast liggen. Hoezo “dealmakers”? Je mag een geheimhoudingsverklaring (non-disclosure agreement) en een intentieverklaring (letter of intent) maken. In de overname praktijk geldt immers ook voor puur Nederlandse overnames : hoe meer Engelse woorden, hoe beter!
Vervolgens moet dan vaak een due diligence plaatsvinden: bloedstollend saai werk om te zien of er geen lijken in de kast zitten. Helemaal al geen leuk werk, omdat het merendeel van de opmerkingen van juristen aan de onderhandelingstafel nauwelijks aan de orde komen. Echt materiële zaken zitten hem vaak in de accountancy/fiscaliteit of zijn door de koper en verkoper samen al lang onderkend. Wat mening “dealmaker” zich wellicht ook niet realiseert, is dat vaak betrokken aandeelhouders/directies de aanwezigheid van juristen bij de onderhandelingen als een storend maar helaas noodzakelijk kwaad ervaren: ze vinden het maar irrelevant ”letter geneuzel “ dat afleidt van hetgeen men wil: gewoon zaken doen. Hoe vaak heb ik betrokkenen zich niet kapot zien ergeren aan juridische haarkloverij aan de onderhandelingstafel. Het woord “dealbreaker” valt dan vaker dan “dealmaker”. Hoe vaak gebeurt het niet , dat op het moment dat een onderhandeling spannend wordt, aan de aanwezige advocaten wordt gevraagd om de zaal even te verlaten, zodat door de betrokkenen even vertrouwelijk kan worden besproken hoe iets op een commerciële manier kan worden opgelost? Oplossingen die wellicht niet vastliggen in de sjablonen die standaard worden gebruikt: neem maar aan dat er weinig overnames zo uniek zijn, dat het wiel compleet opnieuw moet worden uitgevonden.
Natuurlijk zullen er overnames zijn waarbij een advocaat/jurist met een goed idee een onderhandeling die dreigt vast te lopen kan vlottrekken en natuurlijk zullen er overnames zijn die echt veel hoofdbrekens kosten. Maar dat doet niet af aan de kern: in het merendeel van de overnames ben je een “ meedenkend afsprakenopschrijver”, geen “dealmaker”..…en dat “meedenkend afspraken opschrijven” is werk dat ik vaak en met plezier doe….zeker als ik het due diligence onderzoek lekker aan anderen kan overlaten…;-)
